Шеттен келгендер неліктен кергиді?

Дабыл!

Газетімізде астық сатудағы баға саясатына, белгіленген квота мөл­шеріне  қатысты жергілікті диқан­дардың ой-пікірлерін жариялаған едік. (“Егін өсірушілердің өкпесі” 17 тамыз, “Жергілікті жағдай неге ескерілмейді?” 4 қыркүйек). Олар­дың үні Үкіметке жетіп, квотаға біршама түзетулер енгізілді. Сол­түс­тік Қазақстан облысы бойынша екі есе азайтылып, 330 мың тоннаға дейін түсірілді. Бүгінде мемлекеттік тұрақ­тан­ды­ру қорына құйылуға тиісті ас­тық­тың 54 пайызы жөнелтілді. Осы­нау маңызды іске негізінен жер­гілікті  шаруашылықтар ғана кіріс­кен. Ал, шеттен келген инвес­торлар мен қалталы алпауыттар иелік ететін агроқұрылымдар азық-түлік қауіпсіздігін қамтамасыз етуге еш асығар емес. Әсіресе,  “Ата­ме­кен-Агро”,  “Баско”, “Трансавто” секілді ірі  фирмалардың Қызыл­жар өңірінде жүздеген мың астық­ты алқаптары бола тұра және жақ­сы өнім алғандарына қарамастан міндетті тапсырмадан мүлдем сырт қалып отыр.  Олардың мемлекеттен арзандатылған бағамен  жанар-жағармай, тұқым, тыңайтқыш алға­ны, басқадай да жеңілдік шара­ла­рын пайдаланғаны белгілі. Тұтастай алғанда,  облысқа 14 миллиард тең­ге­нің демеуқаржысы көрсетілді.  Солай бола тұра, қамбаларындағы астықтың азғантай ғана бөлігін сақ­тандыру қорына өткізудің орнына нарықтық бағамен сату көздің құр­тына айналып кеткен секілді. Дәл осылардың  “Азық-түлік келісім-шарт корпорациясы” АҚ ұсынған бағаны азырқанатын жөні жоқ. Жергілікті диқандар “өзімдікі дегенде өгіз қара күшімге” салынып жат­қан­да бұлардың “өзгенікі дегенде бір кісідей ісім бардың” керін кел­тіруі “Астық туралы” Заңға мүлдем қарама-қайшы іс-әрекет екенін еске салып қойған жөн болар. Жалпы, сырттан келген инвес­тор­ларға айтылып жүрген сын-пікірлер аз емес.   Босағадан атта­май жатып “төр менікі” дейтін мұн­дай  пиғылды алпауыттарға “алмақтың салмағы барын” сездіретін мезгіл жеткен сықылды. Өмір ЕСҚАЛИ. Солтүстік Қазақстан облысы.