Полиция капитаны Айсұлу Каримова таңертең әдеттегідей мектепке келді. Артынша оқушылар да білім ұясына ағыла бастады. Капитан қырағылықпен бәрін бақылап жүр. Сол сәтте оған бір оқушының телефоны ұрланғанын хабарлады. Дереу камерадан қарап, мектеп ауласын торуылдап жүрген белгісіз адамның оқушы қалтасына қол салғанын анықтады. Іле-шала жедел қызмет өкілдерінен күдіктіні суреттеп, табуын сұрады. Операция сәтті аяқталып, ұрланған зат иесіне қайтарылды. Ал ұрының жайымен әрі қарай полиция айналысады. Осыдан соң елордадағы № 22 мектептің ата-аналары оқу ордасындағы инспекторға арнайы алғыс хат берді.
Мамандар неге тұрақтамайды?
Ішкі істер министрлігінің ақпаратына сүйенсек, елімізде 1927 мектепке инспектор жетіспейді. Ал Айсұлудай маманның тапшылығы тіпті үлкен мәселе екені анық. Себебі былтыр ғана Ақтөбе қаласында мектеп инспекторының оқушыны форма киіп келмегені үшін ұрып, қылғындырғанын мойындағаны, соңында 5 жылға бас бостандығынан және лейтенант шенінен айыру жазасымен келіскені есімізде. «Жаны ашымастың қасында басың ауырмасын» дегендей, ауладағы әжетхананы күзету барысында сырттан тексеруге келген шенділерден қоқан-лоқы көріп, барша педагог қауымды алаңдатқан кешегі түркістандық мұғалімнің жайын әлі де ұмыта қойған жоқпыз. Айтпақшы, мұндай күзет пен кезектің түрі Тараз қаласындағы түзде орналасқан әжетханада 12 жасар оқушының зорланғанынан кейін «ойлап» табылған-тын. Осы оқиғадан соң мектеп инспекторы ішкі істер органдарынан шығарылды.
БАҚ беттерінен, әсіресе жұмыс іздеуге арналған сайттардан Ішкі істер министрлігінің қызметке қабылдау туралы хабарландыруларын жиі көзіміз шалып жүр. Негізі мектеп инспекторлығына психология, спорт және заң саласы мамандары қабылданады. Жыл сайын заңгер мамандығына көп грант бөлінеді, бұдан бөлек қоғамда құқық саласына сұраныс та жоғары, сол себепті талапкерлер ақылы оқуға да құлықты. Бірақ мектеп инспекторларының жетіспеушілігі неліктен жойылмайды? Мұның себебін 5 жылдан бергі еңбек өтілінде бірде-бір тәртіп бұзушылық орын алмаған, керісінше жоғарыда жазғанымыздай, ата-аналардың алғысын алған мектеп инспекторы А.Каримова бірнеше себеппен байланыстырады.
– Жас мамандар бұл қызметке жиі келеді, бірақ тұрақтамайды. Көбіне-көп әйелдер осы жұмысты таңдайды, өйткені отбасын асырайтын ер азаматтар аз айлықты қанағат тұтпайды. Дегенмен қыз-келіншектер күйеуге тигенде және балалы болғанда демалысы көбейеді. Осыдан келіп мамандар енді үйреніп келе жатқанда жұмыстан алыстайды. Қол үзгеннен кейін нәтиже де нашарлайды. Жалақының төмендігі талапкерлердің осы қызметке келуіне кедергі келтіреді. Мәселен, мен жұмыс істейтін №22 мектеп-гимназияда 4 мыңға жуық бала бар. Жалғыз өзіме осыншама оқушымен жұмыс істеу, жасөспірімдер арасында болатын қылмыстың алдын алу бойынша профилактикалық шаралар мен түрлі келеңсіздіктердің орын алмауын қадағалау міндеті жүктелген. Ал айлығым – 130 мың теңге. Шын мәнінде жұмыс үлкен жауапкершілікті талап етеді, – дейді мақтаулы маман. Оның айтуынша, жалақының артуы ғана емес, баспана мәселесінің шешілуі де кадр тапшылығын жоя алады. Мектеп инспекторларының жұмысы жергілікті полиция қызметіне қарайды. Бірақ инспекторлар қылмыстық іспен емес, алдын алумен айналысады. Былтыр шілде айынан бастап пәтердің ақшасы төлене бастаған. Осы қолдаудан кейін мамандар инспекторлыққа көптеп ауысыпты.
– «Әскери баспана» атты бағдарлама бар, бірақ оған полиция қызметкерлері емес, әскерилер ғана қол жеткізе алады. Тұрғын үй құрылыс жинақ банкі арқылы қандай да бір баспанаға қол жеткізуге мүмкіндік беретін мемлекеттік бағдарлама болса, кадр тапшылығы реттелер еді. Десек те, осы айтылған қос кедергіден де маңызды мәселе бар. Бұл – жалпы инспекторлардың беделі. Ең алдымен ата-аналар бізге сенім артса деген үмітіміз бар. Себебі сенім – үлкен күш. Әке-шешесі форма кигенімізден ат-тонын ала қашып тұрса, бала да солай қабылдайды, теріс көзқарас қалыптасады. Осындай қарым-қатынасты қоғам, ата-ана тарапынан жұмыс барысында жиі байқағандықтан айтып отырмын. Егер ата-аналар бізге қолдау білдіріп, шын мәнінде қауіп-қатердің алдын алумен айналысатынымызды балаға күнделікті отбасында айтып отырса, нәтиже бұдан да жақсырақ болатын еді, – дейді А.Каримова.
Ауруын жасырған өледі
Астананың іргесіндегі шағын ауылда орналасқан № 69 мектеп-гимназиясының директоры Құсни Қияшқызы қоғам мен ата-ананың мектеп инспекторына оң көзқарас қалыптастыруы шенді маманның жемісті жұмысына байланысты екенін айтады.
– Бізде бір ғана инспектор 6-7 мектепке бөлінген, ол аптасына 1-2 рет мектебімізге келеді. Оқу ордамызда 3 мың оқушы бар. Міне, осындай ауыртпашылықтың барлығына қарамастан өз ісін лайықты, жоспарға сәйкес орындайды. Мектепті аралап, рейд жүргізіп, балалармен әңгімелеседі. Кеше ғана, мәселен, жоғары сынып оқушыларына лекция оқып, профилактикалық дәрісін өткізіп кетті. Әлбетте, талап бойынша бір мектепке бір инспектор болуы керек, бірақ кадр тапшылығы бұған мүмкіндік бермей отыр. Осы жасалған жағдайға да тәубе дейміз, себебі бұрнағы жылдары мектепке бөлінген арнайы инспектор, құқықтық қызметкер болған да жоқ қой, – дейді Қ.Қияшқызы.
Бас қаланың өзіндегі бір мектептің инспекторы 3 оқу ордасында қатар істейтінін айтып, бірақ бұл туралы жазбауымызды өтінді. Сол сәтте бұл керісінше ашық көрсетуді қажет ететін кедергі екенін түсіндіріп, мақалаға аты-жөнімен нақты қосуға келісуін өтіндік. Ол жауапты мемлекеттік органдардың жоспарына сәйкес, басқасы басқа, елордада мектеп инспекторының жетіспеушілігі болмауы керек екенін алға тартып, өтінішімізді орындаудан бас тартты. Біз мұнда инспекторды «ауруын жасырған өледі» дегеннің керімен мәселенің мәнісін ашық айтуға көндіре алмай отырғанда қала іргесіндегі мектептің директоры 1 инспектордың 3 емес, тіпті 6-7 мектепке жалғыз жауапты болып жүргенін жеткізді. Ал ауылдағы жағдай одан да күрделі.
Мектеп инспекторы керек пе?
Жамбыл облысы Талас ауданы Аққұм ауылындағы Барбол Тоқтықожаұлы атындағы орта мектептің директоры Руслан Батаев 20 мектепке 1 инспектор бөлінгенін бүкпесіз баяндағанда, алғашында сенер-сенбесімізді білмедік. Сарапшының сөзінен соң көкейге бір сұрақ келді. Шынында, бізге мектеп инспекторы керек пе?
– Біз шеткі ауылда тұрамыз. 20 мектепке 1 инспектор жауапты, жиі келеді деп айта алмаймын. Екі аптада бір келеді. Бірақ біздегі оқушылар тәртіпті. 30 жылдық еңбек өтілімде биылғымен қосқанда тура 10 жылымды директорлық қызметке арнаппын. Оқушыларымыздың арасында қылмыстық іс немесе кикілжің орын алған жоқ. Оның үстіне ауыл балалары ғой, бір-бірін және ата-аналарын жете таниды. Мысалы, оқу ордамызда 261 оқушы бар. Әрқайсысымен күн сайын кездесіп, сөйлесіп тұрамын. Балалардың бәрін бақылап жүремін. Оқушылардың өзара келіспей қалғанын байқасақ, ата-ана, тәрбие ісі жөніндегі орынбасар, сынып жетекшілері, мұғалімдер, психолог бірлесіп, бірден татуластыруға барымызды саламыз. Осындайда мектеп инспекторының қаншалықты қажеттілігі барын ойланып қаламыз. Әлбетте тәртіп сақшысы жүргенінің, формасының өзі тәртіпке тәрбиелейтіндей. Десе де міндет қажеттіліктен туындауы тиіс қой, – деген директор Р.Батаев мектеп оқушыларының соңғы уақытта полиция, инспектор болуды қалайтынын да қоса кетті. Демек, бір пайдасы балалардың болашағына бағдар беріп, жетіспей жатқан мамандыққа деген қызығушылығын арттыруда болып тұр ғой. Бірақ бізге ең керегі, маңыздысы һәм негізгісі осы ма еді?
Енді бағамдай беріңіз, 10 мектептің оқушыларына жалғыз өзі жауап беріп, орта есеппен 100 мың теңге жалақыға жұмыс істеу қаншалықты жемісті болады? Мақаланы жазу барысында бірнеше жергілікті полиция департаменттерінің өкілдерімен хабарластық. Мектеп инспекторларын және олардың еңбекақысын тағайындайтын департаменттерден 1 мектепке немесе 10 оқу ордасына белгіленген инспектордың екеуі де бірдей жалақы алады екен. Әділетсіздік деуге бола ма? Қызмет сапасының төмен болу себебі осында жатқан секілді. Бұл – бір жағынан еңбектің дұрыс бағаланбауы. Осыдан кейін жұмыстың нәтижесі туралы сөз қозғаудың өзі қисынсыз. Оқу ордасын маңайламай-ақ ай сайынғы айлығын уақтылы алып отырғандардың қайдан шығатынын да білуге болатындай.
P.S. Байқасаңыз, бір проблеманың артында бірнеше түйткіл тұр. Қоғам қазір елді алаңдатқан оқиғаларда үнсіз қалмайды. Әрине бұл – көңілге демеу. Десе де кейбір маңызды мәселеде науқаншылдыққа жол береміз. Әйтпесе қоғамның дертіне айналып бара жатқан жайттарды бірді-екілі орындалған іс-әрекеттен кейін жылы жауып қоя салмайтын едік. Жауапты мекемелер тарапынан қабылданған шұғыл шаралар – емдемейтін, жай ауырғанды басатын дәрі-дәрмек секілді. Қазақ «Ауырып ем іздегенше, ауырмайтын жол ізде» дейді, осы сөздің аясы біз ойлағаннан әлдеқайда кең. Әсілі, қоғамды дендеген дертте де осы ойды санада жаңғыртып тұрған жөн-ау.