Жылы жүзбен жайдары қабылдаған шенеунікке жұмысының жай-жапсарын жайып салып, «сіз-бізден шыж-быж артық» екенін білетін басы үстел үстіне белі буылған бума теңгені қойған болды.
Шенеунік бұның бұл қылығына:
– Пара беріп сатып алмақшысың-ә! Бәр-бәрін ақша шешеді деп ойлайсыңдар! Жемқорлық, коррупция жайлаған заман! – деп көзі шатынап зілдене сөйлегенде, Ақалақ әй біткен жерім осы екен деп, бүгіліп, бүгежектеп қалған бұған шенеунік тақап келгенде тізесі дірілдей орнынан тұра алмай қалды... Жо-жоқ, жыпылықтай шенеунікке мойын бұрып еді, көкесі күлімдеп бұның арқасынан қағып, мейірлі жүзбен қолын қысты...
Ұсынылған жұмсақ алақан мен күлімкөз жанардан Ақалақтың тізе дірілі сап тыйылып еді, шенеунік түрегелген қалпы:
– Түбімізге осы жетеді! – деп, параның кесір-кесапаты жөнінде жөңки жөнеліп, бұған қарата ауызынан ақ ит кіргізіп, көк ит шығарып бұлқан-талқан бусансын кеп... Сөйтті де, бүгежектей бүрісіп қалған бұның еңсесін тіктеп құшағына қысты...
Кең де керім кұшақтан босанып көрім болып тұр еді, есік ашылып, еңгезердей екі жігіт кіріп, босағаға талтайып тұра қалсын...
Ақалақ алақтап орнына барып жайғасқан көкесіне қарап еді, қаһарлы қалпы:
– Пара алушыдан бұрын пара берушіні тұншықтырған жөн! – деп осы төңіректе «төре» сөзін түйдек-түйдек төгілтіп барып есіктегі екеуге ымдап еді, естияр өз адамдары екен. Бірден ләм-мимсіз шенеунік нұсқаған, мана Ақалақ ұсынған бума пакетті лып еткізіп алып шыға жөнелді.
Бұл сәтте Ақалақ «біраз жерге» барып та келді... Көз алды бұлдырлап, алдына темір тор елестеп, біткен жерім осы деп опырылып қалған Ақалақты көкесі қолтықтап тұрғызып, қолына іс-қағаздарын беріп есікке дейін шығарып салды.
Бір сәт Ақалақ өз-өзіне келіп ес жия қолындағы қағаздарына көз жүгіртіп еді... Қол да қойылған, мөр де басылған екен...
Берік САДЫР
