Бәрі де көз алдымызда, көңіл сарайымызда

Мен Астананың «Шұбар» ау­данында тұрамын. Біздің үйдің терезесінен Мемлекеттік ту қа­дал­ған биік төбе анық көрініп тұ­рады. Таңертең тұрғанда мен ал­дымен көк байрағымызға қарай­мын. Ол жайыла желбіреп, ас­қақтай шалқып тұрса, жүрегімді қуаныш кернеп, көңіл-күйім бірден көтеріліп сала береді. Кейде қуаныштан көзіме жас та келіп қалады. Осы күй менің отба­сым­ның мүшелерінде барын да бай­қап қалдым, бәрі де оны көз қиығымен шолып өтіп, желбіреп тұрғанын көрсе, көңілдері орнына түсетін сияқты. Өйткені, ол біздің ата-бабаларымыздың ғасырлар бо­йы аңсаған, сол үшін қан төк­кен, қорлық-зорлық көрген, адам үшін ең ардақты, ең қастерлі жетістік – Тәуелсіздігіміздің симво­лы ғой. Асқақтаған көк байрақтан тараған көтеріңкі көңіл-күй менің күні бойғы қызметіме оң әсер етіп, өмірге, жұмысқа, қоршаған ортамды тезірек көріп, әріптес­теріммен тезірек қауышуға деген құштарлығымды арттыра түседі. Меніңше, әрбір саналы азамат өз туымыздың асқақтауына «осы мен қаншалық үлес қостым және үлес қосып жүрмін» деп өзіне-өзі ауық-ауық есеп беріп отыруы керек сияқты. Сонда тәуелсіздіктің жауапкершілігін сезініп, оның жеңіл жүк емес екенін үнемі ескеріп отырар едік. Қазір шетелдерге жиі шығамыз ғой. Сондайда да­мып келе жатқан немесе өркенде­ген елдің адамдары көзіңе нұрлы жүзбен, көңілді қарап, «welcomе» (қош келдіңіз) деген сөзді айтуды әсте ұмытпайды. Осы сөздің тү­бінде әлгі азаматтың еліне жана­шырлық білдіріп, келген қонақ­тың ол туралы жақсы ой-п­и­ғыл­мен аттанғанын тілеу бар. Мұн­дай ұстаным біздің еліміздің де әрбір азаматының бойынан табы­лып жатса, қандай ғанибет. Мен – Ақмоланың астана бо­лып қадасы алғаш қағылған сәті­нен осы жерде қызмет етіп жүр­ген жандардың бірімін. Елбасы Нұрсұлтан Назарбаевтың саяса­тын жан-тәніммен қолдап, Ақмо­ланың астана болып қалып­тасуы­на өзіндік үлесімді қостым деп айта аламын. Алғаш Ақмолаға 1997 жылы келдім. Ол уақытта же­ке бизнеспен айналысатын ед­ім. Ұзақ жылдар бұрынғы әкімші­лік басқару саласында жұмыс ат­қарғаным ескеріліп, Алматы ауд­а­ны әкімдігінің аппарат жетекшісі қызметіне алындым. Одан осы аудан әкімінің орынбасары болып жүргенімде, жаңадан құрылған қалалық ішкі саясат департаментіне директорлыққа тағайындал­дым. Осы жерде халықпен тығыз байланысып, қоян-қолтық жұмыс істеуге тура келді. Ақмоланың «Целиноград» ата­­нып тұрған жылдарында жергілікті халықтың өзіндік менталитеті қалыптасты. Бірнеше жыл тың өлкесінің орталығы болып тұрғаны да қалалықтардың мінезіне өзіндік реңк берді. Мұнда басқа облыс орталықтарына қара­ғанда, Мәскеуден арнаулы инвестиция көбірек бөлініп, бірнеше мәдениет сарайлары, кинотеатр­лар салынды. 5-6 жоо, 20 шақты орта білім беретін арнаулы оқу орындары ашылды. Оның үстіне бір кезде Мәскеуге тікелей қара­ғандықтан, әлеуметтік тұрғыдан қамтамасыз етілуі де біршама жоғары болды. Халық тұтынатын сапалы тауарлар да мұнда басқа өңірлерге қарағанда, көптеп жеткізіліп тұратын. Өлке тараған соң да Қазақстандағы тың орталығы ретінде назардан тыс қалған емес. Алдымен біз әртүрлі топтарға жататын адамдар арасына сараптамалар жасап, олардың лидерлерін анықтадық. Басқаларға сөзі өтеді-ау, пікірін тыңдата алады-ау деген адамдарды өзімізге тартып, солармен бірге жұмыс істей бас­та­дық. Сөйтіп, алдымен ақсақал­дар алқасын құрдық. Олардың басын жиі қосып, проблемаларын ортаға салғызып, оны шешу жол­дарын бірлесе қарастырып, әкім­дік тара­п­ынан жасалатын шара­лар­ды белгіледік. Сондай-ақ, жастар ара­сынан да сондай қоғамдық ұйым­дар құрдық. «Жастар конгресі» деп аталған сол ұйым­дардың бірі жастардың өзара үйлесуіне үлкен себеп болды. Толып жатқан мә­дени шараларға жан-жақтан кел­­гендерді, әртүрлі топтарға жа­та­тындарды қызу араластырдық. Сол жылдары студент болып, конгрестің басшысы болған Ба­қыт Сыздықова деген қызымыз қазір Мәжіліс депутаты болып отыр. Сол жылдары аянбай жұ­мыс істегендер арасында аса белсенді болған осы күнгі қалалық мәслихаттың депутаттары Надежда Петухова, Гүлжан Насырова, Гүлжан Ғазизова сияқты қыз-келіншектердің еңбегін айрықша атар едім. Сондай-ақ, күн-түн демей, жаяулап-жалпылап қызмет еткен Евгения Полоротованың да еңбегі ересен болды. Ол кезде еңбекақы да аз еді, бірақ осы жандар істің нәтижелі болуы үшін өздерінің ынтасымен қызу жұмыс істеді. Әлі есімде, сол жылдары то­лып жатқан шаралар өткізетінбіз. Соның ішінде тіпті жұрттың жеке тойларына да араласып, ән-күй мен жүргізушісін, концерттік топ­тарды тауып беріп, олардың ау­зымен «біз астаналықтармыз» деген сөздерді, мадақтарды жиі айт­қызып, әйтеуір жан таппайтын едік. Аулалар, көшелер, шағын аудандар мерекесі дегендерді де ойлап таптық. Олардың арасында спорттан, өнерден өзара жарыс­тар өткіздік. Бір-бірін танымай­тын көршілерді, жан-жақтан келген бейтаныс жандарды бір-бі­рімен араластыру арқылы жақын­дас­тырудың қамы еді ол. Шын мәнінде осындай шаралардан кейін көршілер бір-біріне одырая қараспай, жылы жүз танытып, амандасып, жай сұрасып, жа­қын­дасып жүретіндерін аңдайтынбыз. Қайсыбір бизнесмендерге жа­лынып, аула ішіндегі балалар алаңқайын, концерт пен спорт алаңдарын жөндеткізіп, ақысына оларды БАҚ-тардан мақтап, тегін жарнама жасап беретінбіз. Түрлі БАҚ арқылы да астаналық менталитетті қалыптастыру жолында көп жұмыстар жасалатын. Бірақ халықпен етене араласқан шара­лардың тиімділігі олардан өтім­дірек болып, әйтеуір аз жылда «астаналықтармыз» деген түсінік әбден қалыптасып кетті. 2003 жылдан бастап менің Ас­танадағы қызметім Алматы ауда­ны­ның әкімі лауазымын атқару­мен жалғасты. Содан бес жыл бойы осы міндетті атқарып, 2008 жылы қазіргі қызметке сайлан­дым. Ал енді «Нұр Отан» ХДП-дағы жұмыстарымыз туралы аз­ды-көп айтайын. 2007 жылғы Конституцияға ен­гізілген өзгерістерге сәйкес Пар­ламент партиялық жүйемен сай­ланғанда 100 пайыз нұротан­дық­тар өтіп, соның арқасында пар­тияның ел арасындағы беделі де күрт көтерілді. Билік партиясы болғандықтан, оның құрамына ену­шілер саны да еселеп артты. Егер 2007 жылға дейін партия мү­шелерінің саны 350-400 мың адам болса, қазір оның саны 900 мыңға жетіп қалды. Бұл сан 80-ші жыл­дардың соңындағы компартия мү­шесі болған жандардың санынан да асып түсті. Соның ішінде Астана қаласында 2006 жылы партия мүшелері 12 мың болса, 2007 жылдан бері партияға енушілер саны күрт көбейіп, бүгінгі күні 31 мыңнан асып кетті. Біздің партиямыздың билікке жетуі оңай, бірақ оның жауапкершілік жүгі өте ауыр. Прези­дент­тің партиясы болғаннан кейін халық оны сөзсіз қолдайды, бірақ халықтың сенімін ақтау оңай шаруа емес. Бізге қабылдауға келген адамдар көптеген мәселелерді көте­реді. Әрине, жалпы еліміз бой­ынша «Нұр Отан» ХДП тұ­ғырнамасында айтылған жұмыс­тар орындалып жатыр. Астана мәслихатына 9 мыңдай адамның арасынан бір депутат сайланады. 9 мың тұрғын деген кі­шігірім қала, сондықтан әлгі де­путаттың өз сайлаушыларының мұң-мұқтажын қарауға шамасы келе бермейді. Біздіңше, заңды же­тілдіріп, жергілікті депутаттар туралы жаңа ұсыныстар енгізілетін заңнама қабылдануы керек. Қа­зір біздің «Нұр Отан» ХДП фи­лиалы осы мәселені көтеріп жүр. Жоғарыдан бекітілген шешімдерді, бағдарламаларды түсіндіру, халыққа жеткізу қиындау тиіп жа­тыр. Біздің 31 мың партия мүшесі қаланың 800 мың тұрғыны ара­сында үгіт-насихат жұмыстарын жүргізуде. Дегенмен, оларды жеткілікті дәрежеде деп айту қиын. Меніңше, ҮЕҰ-ларды молайтып, олардың жұмысына көмек беріп, ал мүшелерін партия қатарына алып, жұмысты жандандыра түсу керек. ҮЕҰ әлеуметтік мәселе­лер­ді шешуге, татулық пен тұрақты­лыққа өздерінің үлкен үлесін қо­сып жүр. Партияның «Жас Отан» жастар қанаты да жастар арасында бел­сенді жұмыс істеуде. Біз Қыр­ғызстанда, Африка елдерінде бо­лып жатқан оқиғаларды сараптай келіп, ондағы белсенділердің ба­сым бөлігі жастар екенін анық­та­дық. Осының өзі жастар арасында жұмыс жүргізбей, оларды көзге ілмегеннің салдары. Ал жастар қай күннен еліккіш, бойларында күш-қайраттары тасып, онысын қайда жұмсарын білмей жүреді. Сондықтан, олардың арасында белсенді жұмыс жүргізіп, тасыған күш-қуатты дұрыс арнаға ауда­рып отыру керек. «Жас Отан» осы мақсатта жұмыс істеуде. Олар­ға еліміздің қазіргі жетістіктері мен тарихымыздың жарқын беттерін танытып, жүректеріне пат­риоттық рух себу мақсаты да ешқашан ұмыт қалмайды. Осын­дай жұмыстардың нәтижесі де көрініп тұрады. Мұндай жұмыс­тарды оқитындар ғана емес, жұ­мыс істейтіндер немесе тіпті жұ­мыс­сыздар қатарында жүргендер арасында да жандандырған дұрыс. Бір сөзбен айтқанда, қоғам­дағы барлық топтарға да ықпал етіп, бәрін де үйлестіруге тырысу керек. Ешкімнің де назардан тыс қалмағаны керек. Сонда біз пар­тиямыздың халықтың қамын ой­лай­тын мақсатын орындап, елі­міз­дің дамуына барлық қазақ­стан­­дықтарды жұмылдыра аламыз. Мұхтар ЕРКЕТАЕВ, «Нұр Отан» ХДП Астана қалалық филиалы төрағасының орынбасары.